6 oktober 2021
Nee, ik ver-ander niet. Veranderen dekt de lading niet. Ik word niets of niemand anders dan... mezelf. Wat vanbuiten aan me kleeft, laat ik vanbinnen los. Wat al die tijd al in me zat, komt eindelijk naar voren.
Ver-anderen voelt niet kloppend meer. Het is mijn hart dat klopt; levenslust die stroomt. Ik merk op... ik transforMEER! Als een rups die via pop naar vlinder groeit. Zo verword ik van meisje via patiënt tot vrouw. Uit mijn winterslaap kruip ik aandachtig. Frêle vleugeltjes drogen aan een frisse bries. Nog eventjes, héél eventjes. Dan hervind ik eigen kracht. Uitvliegen, de wijde wereld tegemoet. Zonsop- en ondergangen zien. Verbinden met mijn pad. Zelfs hier, dauw nauw aan de grond, voel ik stralen al verwarmen.
Verstopt meisje ontpopt tot voor-zichzelf-staande vrouw. Ik ben trots op haar. De dag dat ik durf zeggen "trots op mij" ben ik vrij uit te vliegen. Nu voelt vliegen nog doodeng, maar ik weet dat ik het kan. Uiteindelijk. Nee, ik verander niet. Veranderen vertaalt mijn gevoelswereld niet langer. Ik word mezelf. Eindelijk mezelf. Vlieg uit, meisje, WORD VROUW🦋
Reactie plaatsen
Reacties