Wolken
Inmiddels weet ik wel beter. Mijn grote raam toont me ieder moment van de dag een nieuw schilderij. Mijn absolute hoogtepunt vormen zonsondergangen op heldere dagen; die prachtige rood-roze banen zijn ongeëvenaard!
Over wolken in de vorm van gezichten, een vork (ja, echt!), poes, schildpad en -mijn favoriet- een langzaam voorbij drijvende slak nog niet eens geschreven.
Dieren
Vanuit mijn appartement op tweehoog zie ik meer vogels dan ooit. Ik herken koolmezen, merels, duiven, kraaien, kokmeeuwen, reigers, vleermuizen... nog even en ik ontwikkel me tot een volleerd Freek Vonk, inclusief verrekijker, vogelgids en geoefende lokroep. 'Ka-kaaaaaaaa!''
Ook raakte ik gefascineerd door avontuurlijke huispoezen die -buiten het zicht van hun baasjes, bovenop daken- geniepig hun catfights beslechten. 'Thuis is zij de lief miauwende Poekie, maar overdag,,,*onheilspellend muziekje* sluipt de rebelse kitten door het kattenluikje en verdedigt zij haar territorium.'
Mensen
Een voorbeeld: de chagrijnige man wiens hond een vrijheidsstrijder bleek te zijn.
Een niet vooruit te branden hond past duidelijk niet binnen de planning van zijn gehaaste baasje. Hoe harder de man aan de riem sjort (richting woonwijk), hoe meer weerstand de hond biedt (richting supermarkt). De inspanning leidt tot een krachtenevenwicht.
Totdat de viervoeter zich op een onbewaakt moment losrukt en vrolijk zijn vrijheid tegemoet rent. De hondenbezitter aarzelt geen moment en zet de achtervolging in, wild zwiepend met de halsband zonder hond.
Twee stappen rent de man. Dan beseft hij hijgend dat zijn Usain Bolt periode voorbij is. Misschien wel nooit geweest is. Hij trekt morrend zijn half afgezakte broek op en strompelt achter de hond aan, die inmiddels allang de hoek om is.
Kort daarna zie ik ze lopen: baas in de benen, hond in zijn armen. 1-0 voor de viervoeter: ze bewegen richting supermarkt.
Verkeer
Los van alle auto's -die me uitgebreid de gelegenheid geven te observeren hoe je achteruit inparkeert; handig voor mijn scootmobielskills- komen ook andere voertuigen voorbij. Zo maakte ik kennis met een fenomeen dat ik 'dakreclame' heb genoemd; auto's en busjes die adverteren BOVENOP hun bolide. Wie hiervoor precies de doelgroep vormt, weet ik niet; dat er vlakbij een tapasrestaurant opent des te beter.
Mijn favoriet: Toch blijft mijn favoriete verkeersobject -met afstand- de bus zonder dak. Geen witte overkapping, maar een verzameling felgekleurde snoertjes en draadjes vormen de bovenkant. Toen ik hem medio december voor het eerst zag rijden, dacht ik nog hij per ongeluk was meegenomen door een chauffeur die er geen erg in had dat zijn bus een vrij essentieel onderdeel mist. Echter, een week later reed de dakloze bus nog rond. Ik veronderstelde dat de reparateur zijn vastgepinde memo 'DAK FIXEN' over het hoofd had gezien. Totdat de bus een maand later nòg reed. Net als twee maanden daarna. En nu nog steeds. Regen, storm, hagel, sneeuw; deze stadsbus kan alles aan.
Twee hoog (achter), je maakt nog eens wat mee!