> Vera "Glow in the dark" Mulder
> Vera, de kerncentrale
> Mulder&co Chemie-opslag
Welke bijnaam raad jij aan?
Goed, ik zal het uitleggen. Ik voel me ziek. Aan de buitenkant zie je niets. Aan de binnenkant voel ik des te meer. Pijn, vermoeidheid, algehele malaise; dat soort dingen. Hoeveel hulpverleners ik ook bezocht, niemand vond concrete aanknopingspunten. Alles getest en alles oké. 'Strik d'r om- niets meer aan doen'.
= Ogenschijnlijk gezond en tóch voel ik me ziek. Al bijna tien jaar. =
'Misschien heb je dit?- Nee, toch niet...' 'Wetenschappelijke doorbraken lijken nu echt dichtbij!- Nee, toch niet'. 'Zeg, zitten die klachten van jou niet gewoon tussen je oren?' 'Je bent ook nog zo jong, hè? Je houdt jezelf ziek. Hup, in beweging, meid!'
Soms hielpen medicijnen en goedbedoelde adviezen me verder. Vaak verzwakten ze me. Meestal veranderde weinig, hoe hard ik mijn best ook deed.
=Hoe langer ik streed, hoe beter ik werd in overleven. Tot ik de strijd opgaf en leerde over leven, mijn leven, in mogelijkheden.=
Ik leerde mijn zwaktes inzetten als kracht en bovenal voelen wat ik wél kan, wanneer ik op mijn krachtigst ben en hoe ik voor elkaar krijg wat ik zelf wil. Mijn hoop verloor ik gelukkig niet uit het oog. Want wie weet... Op een dag... Was verlichting dichterbij dan ik vermoeden kon?
Sinds kort verdiep ik me in orthomoleculaire voedingsgeneeskunde. Wauw, de kracht van voeding is zo groot! En mijn invloed op de voedingsstoffen die ik binnenkrijg zo tastbaar! Ik stond open voor nieuwe impulsen en ja, hoor: 'opeens' kwam een therapeute op mijn pad. Ik besloot contact op te nemen. Zo geschiedde.
=Wat blijkt? Ik ben niet ziek. Ik ben gezond. Met één afwijking: ik kan geen chemicaliën afbreken.=
Mijn lichaam zit vol jarenlange ophopingen antibiotica, vaccinaties, de pil en andere medicatie. Anders dan 'normale' lichamen breek ik deze chemicaliën niet af, maar hebben ze een 'roetlaag' gevormd op mijn ingewanden, in mijn bloedbaan en zenuwstelsel. Vandaar dat ik me steeds zwakker voel! Mijn immuunsysteem is overbelast en mijn lichaam verziekt. Met o.a. chronische vermoeidheid en pijn als resultaat. TIEN JAAR LANG!
Is dit niet bizar?
En tegelijkertijd: is het niet fantastisch?
Want nu ik een superconcreet 'probleem' heb, kan ik superconcreet handelen. Met de juiste voeding, probiotica en medicijnen (HA-HA, de ironie). Misschien kan ik zelfs genezen? Of toewerken naar gedeeltelijk herstel? Of in ieder geval mijn lever laten doen waarvoor die gemaakt is? In plaats van al mijn energie steken in niet-af-te-breken medicijnresten. Zoals een auto die zichzelf steeds dieper klem rijdt in het zand.
=Boven alles blijf ik nuchter. We zullen zien wat de toekomst brengt. Maar toch, potjandikkie, wat maakt deze hoop me nieuwsgierig naar de toekomst!=
Ik ben niet ziek. Ik heb slechts te dealen met uitdagingen. En vooral veel te leren als het op gezonde voeding aankomt. Dus die bijnaamkeuze van bovenaan deze blogpost? Die mag jij maken. Focus ik me ondertussen op pastinaaksoepjes en boerenkoolsmoothies.
Living the healthy life, LET'S GO FOR IT!