Precies een jaar geleden ging ik op vakantie. Met mijn lievelingsmensen. Naar een huisje onderaan de dijk van het Friese Moddergat, of all places. Het had een mooi eind kunnen zijn, maar werd een prachtig begin.
Over onze gesprekken op die eerste knusse avond -inclusief kerstboom, lichtjes en warme plaids- formuleerde ik een gedicht. Anders dan ik in die tijd wel vaker deed, schreef het ditmaal daadwerkelijk op. 'Wow, moet je vaker doen!', reageerden mijn vriendinnen -geheel tegen mijn verwachting in.
Achteraf bleek vanavond min 365 dagen één van de aanleidingen voor deze website. Mijn eigen creatieve platform vol persoonlijke hersenspinsels. Met -uiteindelijk- dus ook gedichten. Vandaag wil ik delen waarmee mijn herwonnen schrijftlust begon, Knus.
Als ode op mijn liefste Vera Important People.
Knus
Als ik later groot ben
Met jou samen, sterk
Wens ik een huisthuisje
Bloeiend tuintje, oude berk
Ik stel me deurknoppen voor
Van die oude, om te draaien
En 's morgens in de bedstee
Haan en kindje horen kraaien
Jouw stappen, onze houten vloer
Kraken knus, dragen trouw
Ons liefdeskind droomt zacht
Mijn beste ik versmelt met jou
Al jaren kijk ik ernaar uit:
Een gang, met vorst ijskoud
Binnen fijn gemoedelijk
Die ons veilig samenhoudt
Ik voel me hier voor altijd thuis
Weet: wat er ook komen zal
Wij zullen samen overwinnen
Kerstboompiek én tranendal