Steeds vaker word ik wakker uit een droom waarin ik kan vliegen. Het is heerlijk.
In mijn dromen voel ik geen pijn, ben ik niet moe, heb ik geen kracht nodig; vliegen gaat volkomen vanzelf.
Met het openen van mijn ogen maakt de lichtheid plaats voor mijn stramme lichaam. Vanochtend schreef ik zonder na te denken onderstaand gedicht over mijn nachtelijke vlieguren:
Ik vlieg
Zonder moeite
Zonder zwaartekracht
Zonder na te hoeven denken
Ik vlieg
Naar rechts
Naar links
Van boven naar beneden
En weer terug
Alles zonder moeite
Ik heb de kracht
Mijn kracht
Weer terug
Ik schakel tussen nu en dan,
Toekomst en verleden
Maar zweef nu, in het heden
Heb mijn tijdsbesef weer terug
Als een volleerde vogel
Voel ik precies wat moet gebeuren
Vliegen kost geen moeite
Is slechts zweven in de tijd
De hemel voelt vertrouwd
Alsof mijn plek hier is, hierboven
Alsof ik altijd heb gevlogen
Een zwevend veertje
Had moeten zijn
In mijn dromen ben ik vrij
Om te vliegen
Uit te vliegen
Geen beperkingen
Geen pijn
Ik kan overal komen
Mag als veertje
Kan als veertje
Overal komen
Overal zijn