<<< Intenties (1)- Mijn Recept Om Me Goed Te Voelen

ACTIEPLAN: Ik Word Mijn Eigen Voorbeeld

Kijk, het zit zo: ik zoek een voorbeeld, al járen.

Ik hoorde mezelf dit verlangen steeds vaker uitspreken. Totdat puzzelstukjes in elkaar vielen... De vanzelfsprekendheid waarmee ik mezelf verwoord, mijn drive jong zijn met een chronische ziekte zichtbaar te maken, mijn belang bij meer erkenning voor situaties als de mijne, mijn drang verhalen te delen en theaterachtergrond- wat als ik mijn verhaal inzet om inclusiviteit te creëren?! Mijn creativiteit gebruik om (medische) ontdekkingsreizen als de mijne te verbeelden? Inclusief vallen, inclusief opstaan. Om anderen, ziek of niet, te raken met wat tien jaar ziekte me heeft gekost én gebracht. 

Welk voorbeeld zoek ik zelf?

• Een mooi, levenslustig mens vol talenten dat toevallig óók leeft met chronische ziektes- iemand die haar beperkingen toeëigent en omzet in kracht; iemand die niet strijdt, maar omarmt wat haar lichaam haar te leren heeft; iemand die weliswaar leeft met beperkingen, maar haar grenzen verlegt door te denken in mogelijkheden.

• Een rol(stoel)model dat toont dat een leven op rolletjes prima kan lopen.
• Iemand die hulpmiddelen ziet als uitbreiding van mogelijkheden in plaats van als bevestiging van beperkingen.
• Het eerlijke verhaal: overwinningen èn het diepe dal (zonder het één niet het ander).

Wat heb ik nodig mijn eigen voorbeeld te kunnen zijn?

• Uitgaan van mijn kracht door me goed te voelen!
• Beseffen dat zolang ik leef, mijn verhaal nieuwe hoofdstukken krijgt. Ik ben nooit ‘af’ en het goede moment bestaat niet. Ik leef nu. Dit is het moment voor verandering.
• Beseffen dat mijn persoonlijke verhaal gehoord mag worden; het staat symbool voor meer. Mijn levenslessen blijken van universele waarde (hoe eng dat ook voelt!).
• Beseffen dat ik goed genoeg ben, ongeacht -juist met- mijn lichamelijke conditie.
• Beseffen dat ik met mijn studie-achtergrond de aangewezen persoon ben op het podium te stappen en leven met chronische ziektes op de kaart te zetten.
• Beseffen dat zolang ik mezelf niet gerepresenteerd zie in de media er legio andere mensen moeten zijn die óók rol(stoel)modellen missen.
• Beseffen dat zolang ik anderen één-op-één kan raken met mijn verhaal ik wellicht van waarde kan zijn voor een grotere groep mensen in een vergelijkbaar schuitje.
• Beseffen dat mijn ervaringen het verschil kunnen maken. Zowel voor medestrijders als hulpverleners die mogen leren wat zorgen echt betekent.
• Beseffen dat iedere stap een keuze is, ik overal hulp bij mag vragen, altijd een stap terug mag doen, ik maar één keer leef en bovenal: dat het enige waaraan ik verantwoording verschuldigd ben de grenzen van mijn eigen lichaam zijn.

Kortom, wat staat me te doen? 

• MOED!.
• Mezelf zijn en laten zien door eerlijk en oprecht te delen wat mij bezighoudt.
• Focus verschuiven naar mogelijkheden in plaats van te blijven hangen in de rol van gemankeerde patiënt.
• Groots durven dromen in wat ik wil en scherpe keuzes durven maken in wat ik doe.
• Mijn verhaal inzetten om samen met anderen te leren van onze zoektochten (dat is tenslotte toch wat leven is).
• Mijn talenten inzetten om (jong zijn met) chronische ziektes aan de kaak te stellen.
• Blijven dichten, bloggen, vloggen of in welke creatieve uitspatting ik maar zin heb  om het verschil te maken voor mezelf, medestrijders en het zorglandschap.
• Als vrouw met high fashion modellenmaten én hulpmiddelen op de cover van een bekend tijdschrift (want waarom zie ik mezelf nooit gerepresenteerd bij de AKO?)
• ‘JA!’ zeggen op de kans mee te werken aan de documentairereeks ’S!CK’.
  
• ‘JA!’ zeggen op de kans mee te werken aan een interview over leven met chronische pijn en vermoeidheid.
• ‘JA!’ zeggen op nog veel meer onverwachtse kansen die op mijn pad zullen komen.

Ik wil inspireren tot een inclusieve wereld, representatie van rolstoelers en geïnternaliseerd validisme de wereld uit: ik -en met mij vele anderen- ben het waard gezien te worden!

I K   Z I E   H E T   W E L   Z I T T E N.   J I J ?