podcast: dit is een ode

Als fanatieke podcastluisteraar lijkt het mij mooi ooit zelf een podcast te creëren.

Zie het als een cadeautje; een bedankje voor al die fijne uren dat ik pijn en vermoeidheid kon vergeten doordat ik werd meegenomen naar andere werelden.

Podcasts zijn voor mij, op heel wat momenten, leeflijntjes met de rest van de wereld. Ze maken dat ik me minder alleen voel en nieuwe avonturen kan beleven vanaf mijn bed of bank. Mijn woonkamer gevuld met bijzondere mensen, verhalen en inspiratie.

 

Bij het uitzoeken van mijn mappen vol ✎ Beeld&taal ordende ik mijn papierwerk in ✎ Versjes, ✎ Taaltekeningen en ✎ Levenslessen. Er bleven echter ook wat krabbels over. Te lang voor een versje; te kort voor een blog. 

 

Van die teksten hoop ik ooit de podcast 'dit is een ode' te maken. Een podcast van ongeveer twee minuten per aflevering, waarin de loftrompet wordt gestoken voor een specifieke groep mensen. Denk aan mantelzorgers, dromers, wereldreizigers, vrienden, leraren, boeren, postbezorgers, verliezers, artsen en ga zo maar door. Mensen die de wereld, op hun eigen manier, verrijken.

Een podcast, licht poëtisch, die je als een soort audiokaart naar iemand kunt sturen met het bericht:  'Luister, dit ben jij en dat maakt je zo mooi'.