Zelfhulppodcasts, keukentafelpodcasts, documentairepodcasts, hoorspelpodcasts, interviewpodcasts, muziekpodcasts, voice memopodcasts; de podcast is niet meer weg te denken uit het huidige media-aanbod.
Toen ik het medium najaar 2017 ontdekte, raakte ik verknocht aan alle mooie, boeiende, creatieve, inspirerende en verhelderende podcasts die op het wereldwijde web te vinden zijn. Welke zoekterm ik iTunes of Spotify ook geef; over werkelijk alles is een interessant audiobestand te vinden. Zonder verwachtingen blijf ik benieuwd. Hongerig nieuwsgierig naar de -soms urenlange- content die me te wachten staat.
Vanmiddag ervoer ik opeens zo’n dankbaarheid voor àl die uren luistervinken. Onbekende stemmen die vrij toegang geven tot een buitenwereld vol inspirerende kennis en levenservaring. Nog dagelijks openen zich nieuwe werelden in mijn huiskamer; werelden die ik anders nooit gekend zou hebben.
In de zon op mijn balkon speelt mijn oranje koptelefoon vanmiddag BNNVARA’s podcast ‘Millennial Mindf**k’ af. Ik kan niet anders dan dit prachtgesprek omarmen:
‘Emma, jij hebt een fragmentje meegenomen waar we even naar gaan luisteren, hè?’ ‘Yes!’ 'Waar komt het vandaan?’ ‘Het komt uit “Kijken in de Ziel”, programma waarin Coen Verbraak -in dit geval- artsen interviewde.’ (…)
Artse: ’Vitaliteit en gezondheid, die twee hangen -denk ik- samen.’
Coen Verbraak: ‘Vitaliteit ook?’
A:’Vitaliteit, (…) een mens kan reuma hebben en gezond zijn.’
CV: ’Ahja.’
A: ’Terwijl reuma een ingrijpende ziekte is.’
CV: ‘En wat is dan vitaliteit in uw definitie?’
A: ’Plannen kunnen maken, (…) binnen je eigen beperkingen tot ontwikkeling kunnen komen, iemand kunnen zijn, plezier kunnen hebben, van dingen kunnen genieten.’
Arts: ’Gezondheid is dat je de dingen kunt doen die belangrijk zijn voor je.’
CV: ‘Dat is een brede definitie.’
A: ’Ja.’
CV: ’Desnoods vanuit je rolstoel?’
A: ’Ja. Omdat anders als je in een rolstoel zit je nooit meer gezond zou kunnen zijn en dat wil ik niet.’
CV: ’En gezondheid betekent dus niet dat je niks hebt?’
A: ’Nee, en we hebben allemaal wat.’
CV: ’Ja.’
A: ’Want u heeft ook wat.’ (…)
Emma Westermann: ‘Ja, ik hoorde dit en ik was hier echt even stil van. Ik vond het een hele mooie manier en ik had nooit zo over gezondheid nagedacht. Ik dacht altijd: je bent òf ziek -je hebt iets- of je bent gezond. En opeens dacht ik: o, verrek, ja, je kan dus ook iets hebben -en sterker nog: iedereen heeft altijd wel iets, hetzij geestelijk, hetzij lichamelijk, er is altijd wel iets-, maar dat betekent niet dat je niet je gezond kan voelen of gezond kan zijn. Het gaat meer om die vitaliteit. (…)
En je bent die ziekte niet. Je bent een persoon los van die ziekte, maar je hebt wel -eigenijk in het beste geval, denk ik wel- een relatie opgebouwd. “Een relatie met je ziekte”, om het maar zo te zeggen. Dus daar een rol aan gegeven in je leven. Maar dat betekent dus niet dat je nooit gezond kan zijn. Als je bijvoorbeeld in een rolstoel zit. (…)
“Je bent chronisch ziek”, dat doet volgens mij ook heel veel met jou en hoe je jezelf ziet- als je jezelf als één gaat zien met je ziekte. Als je je daarmee gaat identificeren. (…)
Volgens mijzelf ben je gezond als je je gezond voelt.’